Ben Karga mıyım Baba?

Bir Boluspor maçıydı ilk kez Beşiktaş'ı eski açıkta izlediğim gün. O güne kadar her takımı siyah beyaz, herkesi de Beşiktaşlı sanırdım. Eski açık Boluspor taraftarları ile dolu idi. Ama ben Beşiktaş diye bağırabiliyordum. Belki de çocuğum diye. İşte o gün bir yangın düştü içime. Sonra yangın bitti ama isi siyaha boyamıştı içimi. Çocuktum diğer yanım zaten beyazdı. Yıllar yıllar geçti aradan. Edirne'nin ilerisinde oynanan futboldan da haberdar olmaya başladık. O zaman yavan geldi tüm renkler, 36-42 paralelleri arasında. Ama siyah ve beyaz hep başkaydı. Zaten en son baktığımız yer değil miydi skorbord?

Artık eskisi kadar heyecanlandırmıyor Beşiktaş beni. Okuldan kaçıp maçı izleyesin gelmiyor artık. Heyecanımı çaldılar. Peki ben hain miyim? Suçlu ben miyim?

Beşiktaş'ın suçu değil bu. Siyah ve beyazın da suçu değil. O muhteşem armanın hiç değil.

Şuç Beşiktaş'ın siyahından utananlarda. Yeri geldiğinde Siyah olamazsan ona Beşiktaş diyemezsin. İşin sportif başarı yanı beni hiç ilgilendirmiyor. Beşiktaşlı olmak dik durmaktı. Öyle öğretmişti babam. Ama Beşiktaş artık Beşiktaş'ın değil.

Eski açıkta aşık olduğum stadın her yerine gittim. Orta okul lisede okuldan kaçıp maçlara geldim. Üniversitede trene atlayıp 10 saat yol gelip kapalıda yağmurdan korudum kendimi. İşe başladım para kazandım. Numaralıya gittim. Stadın yıkılacak dediler eski yerime döneceğim dedim.

Ama yıkacakları stad değil Beşiktaş'ın temelleriymiş.

Rıza'yı kovdular sineye çektik, Ertuğrul'u kovdular sineye çektik, kör adam aldılar sineye çektik. Ama nereye kadar? Ya bu sevdadan geçeceğiz ya da karga olacağız.

Ben kargamıyım baba? Ben Beşiktaşımın siyah tarafını geri istiyorum. Zenci, ezilmiş, horlanmış tarafını geri istiyorum. Efendisine baş kaldıran köleyi istiyorum.